Sinds korte tijd is de rubriek gastbloggers in het leven geroepen. Jonge, getalenteerde schrijvers willen we een kans geven om zich te laten zien op ons platform. Daarnaast laat dit de verbondenheid zien die Cheaque met haar fans heeft. Het moment is aangebroken. *trommelgeroffel* Het allereerste exemplaar betreft een gastblog van Joep Ooms. Momenteel is hij druk met het ontmaskeren van de Mol. Op zondag de derde helft overslaan? Dat gebeurt niet! Hij zal over twee weken dan ook zeker te vinden zijn in Knollevretersgat of Kruikenstad. Met een pilsje natuurlijk.
Zaterdagmorgen, het weekend is weer begonnen: hoofdpijn. Ik doe mijn uiterste best me goed te voelen, tevergeefs. Die laatste tóch maar moeten laten staan.
Stiekem besluit ik vooruit te blikken op februari. De maand waarin we weer gaan carnavallen. Er versc hijnt een glimlach op mijn gezicht als ik mezelf de vraag stel: Ligde gij d’r alaaf?
Spontaan verdwijnt de hoofdpijn. Carnaval lijkt een helende werking te hebben als het op katers aankomt. En dat is wat het feest zo mooi maakt. We zeuren niet, maar gaan gewoon door. ‘s Avonds een vent, ‘s ochtends een vent. Ook al sluiten we de dag stipt om vier uur ’s nachts af met een kleine versnapering (lees: Schrobbelèr), de volgende morgen hijsen we ons zonder enige moeite weer in ons carnavalsoutfit.
Bizar, want nu lig ik op de bank. Trainingsbroekje aan, sweatertje erop en uiteraard een petje om het geheel van de brakke Brabander af te maken. Coup pain, typerend en alleszeggend. Een bakkie pleur kan er nog net in, maar dat kost mij dus wel moeite.
Nog even en ik waan me in een leven vol bier en Schrobbelèr. Een møkkel melk in de morgen en we kunnen er weer een hele dag tegenaan. De maag wordt terloops aangevuld met snert en worstenbroodjes. Óf, voor de snelle hap even langs de Mac of de plaatselijke shoarma-tent. Een goede bodem is namelijk eerder noodzaak dan raadzaam en staat garant voor weer een mooie dag.
Een feest van verbroedering waar samen het glas geheven wordt opdat er meer kletspraat verkocht mag worden. Een feest waar iedereen erbij hoort. Eentje waar alles kan en alles mag, zolang het maar onder de normen en waarden van ‘gezelligheid’ valt.
Maar ondertussen lig ik nog steeds op de bank. Waarom heb ik nu wél hoofdpijn? Ik sluit mijn ogen maar weer eens en probeer m’n zinnen te verzetten. Het is immers alweer bijna zondag.
*hik*
Spoiler: Niet op zaterdagmorgen geschreven. Jullie begrijpen vast dat ik hier toen niet toe in staat was.
Ook gastblogger worden? Meld je aan door een mail te sturen naar maud@cheaque.com